L'AQUILONE DI PLATONE

Gambizzato


"Amor che a nullo amato amar perdona"
è tutto 'nu muntone 'e fesseria,
se vede che Dante, chella vota,
teneva 'a capa chiena 'e fantasia.

Chesto pensavo quann' te lassaie,
purtanneme appriesso l'amarezza
'e tutto 'o bene che n'aggio avuto maie,
'e tutto 'o perzo 'e chella dulcezza.

Eppure si aggi' 'a essere sincero,
senz' ave' scuorno maie d' 'o cunfessa',
tenevo doce doce 'nu pensiero
ca pure tu stive a palpita'.

N' ammore accussì semplice e sincero,
n' ammore fatto sulo 'e poesia,
n' ammore accussì puro, accussì overo,
nun puteva esse' sulo robba mia.

E si tanto spisso, cu chesta intensita',
me trovo sulo sulo a pensa' a te,
nun è possibile, fosse 'na 'nfamità,
si tu manco 'nu poco piense a me.

E mò puo' dicere chello ca vuo' tu,
mettennete a giura' fin' a stasera,
ma 'a dint' 'a capa nun m' 'o levo cchiù
ca tu sì bella, ma nun sì sincera.

Può darsi pure ch' è tutta n'illusione,
'nu calcolo sbagliato e niente cchiù,
ma chisto core tene 'a sensazione
ca 'ncopp' 'o fuoco ce staie pure tu.

E'inutile che fai 'a faccia storta
o che decid' 'e fa' n' ata sfuriata,
tanto 'o saie, a me nun me ne 'mporta
e songo pronto a farme 'na risata.

'A chist' ammore io nun m'aspetto niente,
tu certo dice: "Ma niente tu puo' ave'",
Me basta 'e te sunna' e so' cuntento
Comm' a 'na Pasqua e vuo' sape' pecchè?

Pecchè st' ammore nun conosce eguale,
nun ce servono vase e nè carezze,
comm' se dice, è 'na cosa celestiale,
cu tutte 'e gioie e tutte l'amarezze.

E'comme a n'aquilone senz' 'o spavo,
ca 'stu guaglione mò s' 'o sta a guarda',
che a farlo accussì bello è stato bravo,
ma manca 'o meglio pe' 'o vede' 'e vula'.

Ma si nun vola, nun se rompe maie
e quasi quasi a me me piace 'e cchiù,
pecchè accussì m' 'o stipo p' 'a vecchiaia
e me fa sentere sempe in gioventù.